فرح

1. [farah̠]
   (لغ) خوشالي، خوښي. (اصط) هغه خوند دئ، چي د محبوب له نژدېکته څخه زړه ته حاصليږي. فرح کلمه د دېوان په (۱۱۹۶) بيت کي راغلې ده.
   Source: کتاب: د حاجي جمعه بارکزي ديوان؛ ليکونکی: پوهاند عبدالشکور رشاد؛ د چاپ کال: ۱۳۶۰ ل.؛ خپرندوی: د افغانستان د علومو اکاډمي؛ د چاپ ځای: کابل، افغانستان؛ ديجيتال کوونکی: شمس الله آرين.
2. خوشال
   Source: کتاب: د ملا امير د ديوان لغتنامه؛ ليکونکی: شاعر: ملا امير، سريزه ترتيب لمنليکونه او لغتنامه: محمد معصوم هوتک، مهتمم: اسدالله ارماني؛ د چاپ کال: ۱۵۷۸ ل. ۲۰۱۷ ع.؛ خپرندوی: عرفان خپرندويه ټولنه، د چاپ شمېر: ۱۰۰۰ ټوکه؛ د چاپ ځای: کندهار؛ ديجيتال کوونکی: شمس الله آرين.