[farah̠]
(لغ) خوشالي، خوښي. (اصط) هغه خوند دئ، چي د محبوب له نژدېکته څخه زړه ته حاصليږي. فرح کلمه د دېوان په (۱۱۹۶) بيت کي راغلې ده.
Source: کتاب: د حاجي جمعه بارکزي ديوان؛ ليکونکی: پوهاند عبدالشکور رشاد؛ د چاپ کال: ۱۳۶۰ ل.؛ خپرندوی: د افغانستان د علومو اکاډمي؛ د چاپ ځای: کابل، افغانستان؛ ديجيتال کوونکی: شمس الله آرين.