نظم ـ ښايي سبا نه يي! (شېرشاه رشاد)

 ښایي سبا نه یي !

ووايه مورکي ته:

ته د نړۍ تر ټولو مينه ناکه فرشته يې،

ووايه و خپل پلار ته:

په تا مي سر لوړ دئ او نازېږمه په تا،

ووايه پردېس ورورک ته:

زړه مي در پسي تنګ دئ،

ووايه خورکي ته:

ستا د ژوند ملګری به ښايي پوه سوی وي اوس چي، د نړۍ تر ټولو ښکلې نجلۍ په ده واده ده،

ووايه خپل ملګري ته:

ستا له زغم او لوی زړه څخه منندوی يم،

ووايه د زړه کترو لوڼو او زامنو ته:

ډېر را باندي ګران ياست، نن مي زړه غواړي ستاسي پر څنګ يو ګړی کښېنم.

او ووايه خپلي مېرمني ته:

موسکا دي ما ته ژوند را بخښي،

او پسي ور غبرګه ئې که:

ته د هوسايۍ او سوکالۍ سرچينه يې،

ښايي سبا نه يي!

نو بخښه وغواړه ! بخښه له هغو ټولو، چي بدي دي ورسره کړې ده.

او وبخښه ! هغه ټوله ، چي ته ئې ځوکلولی يې.

وخانده ! تر څو ګرده زېږنده د نړۍ وګوري چي، انسان هم د ژوند په قدر پوه دئ.

ښايي سبا نه يي!

نو وهڅېږه، چي نن دي له لاسه و نه وځي.

ښايي، ښايي سبا نه يي !

له دباندنيو سرچينو څخه ژباړه
پوهنمل شېرشاه رشاد
کندهار - ۲۰ – چنګاښ – ۱۴۰۰